kabaca

müsterih olun sevgili bloggerlar! müsterih olun dünyadan bihaber, cahil, cüheyla tebaam!! müsterih olun yüzüme gülüp arkamdan kuyumu kazan ibneler!! şerefsizler!!! ölüyodum lan ölüyodum, hayvan herifler!! bakmayın öyle mal gibi!

blogger ortamlarına girdiğimden beri, çeşitli şer odaklarından tehditler alıyorum bildiğiniz üzre. ama yoook nereden bileceksiniz ki siz bunları amına koyim?! anca, "yææ kaba süper yææ adamım benim" deyin, hayatınızı kakaraya kikiriye vakfedin, adeta bir panda yavrusu gibi, adeta bir koala gibi dert üstü murad üstü takılın siz!! siz busunuz işte! ben burada sizin önünüzdeki karanlık yolları bilgimin ışığı ile aydınlatayım; bu uğurda canımı koyayım ortaya, siz hala orda.... neyse, bugün sinirlenmiycem!!!

şahsıma düzenlenen bir süikast girişimini daha ufak sıyrıklarla atlattım sevgili bloggerlar. canıma kast etmeye çalışan hainlerin bir girişimi daha sonuçsuz kaldı! doktorların uyarılarına rağmen, sorumluluklarının bilincinde, sizleri hep iyiliğe, güzelliğe yönlendirmeye çalışmak için işimin başındayım!! rahat olun siz rahat!! hiç düşünmeyin biz neler yaşıyoruz; ne puştluklarla, ne kalleşliklerle savaşıyoruz! hangi pusulardan canımızı kaybetmek pahasına geçiyoruz!! düşünmeyin siz bunları!!!

dün, kurmaylarımla birlikte, bazı önemli temaslarda bulunmak için, plazanın tekinin dokuzuncu katında bir toplantı gerçekleştirdik. blogger dünyası ve ülkemiz adına son derece önemli konuların görüşüldüğü bu toplantıdan sonra, binadan ayrılmak üzre asansöre bindiğimizde her şey son derece normal görünüyordu. fakat, yanlış hatırlamıyorsam beşinci kat civarlarında, asansör bir garip haller içine girdi. böyle bir yavaşlamalar, sara nöbeti geçiriyormuşçasına bir titremeler falan. o an, kurmaylarımdan en zevzek olanı, asansör yavaşladığı için, sözüm ona şirinlik yaparak zıplamaya başladı. ben olayı kafamda hızlıca süzüp, "lan dur götün başın oynamasın! bu bir tuzak!!!" diyene kadar asansör hızlanmıştı bile dostlarım! saniyelerle ölçülen, fakat sanki bir asırmışçasına geçen o zaman zarfında, artık yolun sonuna geldiğimi düşünmeye başladım. o an bile sadece ve sadece sizlerin bensiz ne yapacağınızı, nasıl ayazda kalmış it yavrusu gibi savunmasız, tir tir titreyen zavallılara dönüşeceğinizi düşünüp hüzünlendim! demek dedim, bir kez daha kötülük kazanacak kaba! ama şunu da düşünmeden edemedim, sen dedim kendime, sen, yapılabilecek her şeyi yaptın! her zaman insanlara doğruyu göstermeye çalıştın!! sen utanılacak bir şey yapmadın kaba diye düşündüm. ve çakıldık!!! asansörün tavanı üzerimize çöker gibi oldu ama iki vida tuttu onu ve kurtardı bizi! tabi biraz acı çektik. ama biz bunu kızılcık şerbeti der içeriz be gülüm nedir yani!!!

hemen şoka giren kurmaylarımı alıp çıktım binadan. yüzlerine su vurdum. çay ısmarladım onlara. belli ki hainler o asansörün dokuzuncu kattan itibaren halatlarından kurtulup çakılmasını istemişlerdi ama ilahi adalet buna izin vermemişti. demek ki yapılacak daha çok işim var! demek ki blogger ortamlarında henüz vazifem bitmedi sevgili bloggerlar. işte işimin başındayım. yine size bilgimin ışığıyla yol açıcam. sizler de umuyorum ki açtığım yolda, gösterdiğim hedefte zirzopluklar yapmaya devam edeceksiniz. allah kahretsin!!

neyse, şimdi ben biraz hava almaya çıkayım. şöyle boğaz havasını ciğerlerime doldurup serin serin biramı yudumlayayım! şu ortama girdiğimden beri, "sözlük yetmedi şimdi de buralara mı dadandın? senden kurtuluş yok mu?! buraları sana yar etmeyiz kaba efendi, zaten hepi topu üç beş manita var!!" gibi mesajlarıyla beni taciz eden vatan millet düşmanları!!! sizi de beklerim!!! belki bu sefer kafama piyano düşürmeye çabalarsınız!!! ama babayı alırsınız!!! şoför ali abinin de dediği gibi: "dualarınızla yaşamadım ki bedduanızla öleyim!"